Puchnę... czy zaraz wybuchnę?

Zaczynamy 38 tydzień ciąży, tym samym zostaje ona z medycznego punktu widzenia uznana za donoszoną, pięknie! :-)

Czyli czekamy dalej. I odliczamy. Teraz już wstecznie.

Jak maniakalny maniak wyszukuję u siebie objawów nadchodzącego porodu, zamiast wrzucić na luz i delektować się czasem wolnym, za którym pewnie nie raz zatęsknię ;-)

Brzuch jakby się obniżył, bo swobodniej oddychać mogę.

Drętwieją mi kończyny mimo przyjmowania dużych dawek magnezu, ciężka macica daje się we znaki.

Mam prądy w udach, jakby nerwobóle od ucisku maluszka na kręgosłup. 

Spuchły nogi, dłonie, twarz jakby też...

Miewam napady ekscytacji i przypływy energii, biegam po domu jak opętana, ledwo wyrabiając na zakrętach, ogarniam to tu, to tam i wiję gniazdo.

Miewam też spadki... totalne... leżę i patrzę tępym wzrokiem... Patrzę i nic nie widzę. Nawet nie wiem czy wtedy myślę, choć to ponoć nie możliwe ;-)

I co, że niby poród się zbliża?

Heh. No pewnie, że się zbliża, skoro termin tuż tuż! Ależ mi to objawy :-)

A może są jakieś takie oznaki, które powiedzą,
że to właśnie w ten konkretny dzień przyjdzie na świat moje bobo? 

Może jakiś sen zwiastujący?
Specyficzny błysk w oku?
A może jakiś posmak w ustach?

Głos wewnętrzny? 

Kolor brzucha może się w dniu porodu zmieni...????