Wyznania ciężarówki po połówce ;)

Ciąża to niezwykle wyjątkowy czas. Pod różnymi względami. Na przykład pod względem fizycznym. To co się dzieje z ciałem kobiety jest baaaardzo interesujące.

Poczynając od tego, że rośnie nam tu (brzuch) i ówdzie (jak to mawia Antonina: "cycy"), miewamy zachcianki na lody o smaku Ludwika, nierzadko powiększają się stopy, spuchnięte nogi przypominają łydki bułgarskiego kulturysty, wyluzowują więzadła, przestają wypadać włosy, nie mamy okresu choć napięcie przedmiesiączkowe towarzyszy jakby nieustannie, wyczuwamy pana śmierdziucha z odległości trzech alejek w Tesco, tu coś kłuje, tam ciągnie, jeszcze gdzieś indziej cierpnie, łzy wzruszenia ciekną po polikach na widok przedszkolaków skandujących w Rynku "Nie-pal-przy-mnie" w święto pt. Dzień Bez Papierosa czy szlochamy słysząc dźwięk śpiewającej na głosy scholi w kościele przy akompaniamencie gitary akustycznej, a kończąc na tym, że przez dziurkę wielkości cytryny przeciska się arbuz... 

Znacie to? Da się? Ba! :)

Żaden opis nie odda tego, co przechodzi "ciężarówka", to trzeba po prostu przeżyć. A wszystkim, którzy tego pragną - z całego serca tego życzę, a nawet jeszcze bardziej! <3 

W okolicach połowy ciąży, a tą mam już za sobą, zaczynamy realnie odczuwać, że Ktoś w nas żyje - rusza się, wierci, kopie, fika, miewa czkawkę - fenomenalne uczucie! Zazwyczaj także, gdy uda się lekarzowi uchwycić maluszka w pozycji rozkroczno-wykrocznej, można postawić 50-procentową diagnozę ("Pani Kasiu, na 100% będzie wiadomo jak się urodzi"), czy to, co dziecię ma między nóżkami, to pępowina, czy nie ;)

Naszemu lekarzowi udało się co nieco uchwycić :)

Ona czy On?