Jak oduczyć maluszka zasypiania przy piersi? Krok 1.

Tosię z mamusiową piersią od zawsze łączyła wyjątkowa więź. Nawet teraz, gdy od ponad pół roku Żabka  nie jest karmiona już piersią, ta więź nadal istnieje i jest specyficzna. W czasach aktywnej współpracy tej pary ;) ciumkanie dawało Tosieńce spokój, ukojenie, poczucie bezpieczeństwa, intymną chwilę z mamusią, a gdy nasze ślipia zatrzymywały się na sobie, bezszelestnie wysyłały komunikat „kocham Cię szalenie!”. Coś pięknego!

"Mówili", że jak zacznę rozszerzać Antosi dietę, to z czasem, gdy będzie jadła coraz więcej smakołyków, sama zrezygnuje z cyca. Ehe! Nie u nas te numery… Cycuś przyjacielem mym i koniec. Tosia, zamiast coraz rzadziej sięgać po pierś, to obowiązkowo po każdym posiłku poprawiała jeszcze mleczkiem mamy. Nie było mowy o uśnięciu bez sutka w buzi, ani w dzień, ani w nocy. Co gorsza, gdy miała już 7, 9 a nawet 12 miesięcy, w nocy budziła się częściej niż jak była mikro-bobasem, bo co 1,5-2h! Momentami doprowadzało mnie to do białej gorączki i kompletnego wyczerpania, ale zawsze było wytłumaczenie, że teraz na pewno potrzebuje więcej w nocy, bo ma skok rozwojowy, albo dlatego, że zaczyna raczkować, nie ma czasu w dzień jeść, bo wszystko ją interesuje, itp., itd.

Do działania zmobilizowała mnie...

...dentystka, która oglądając przebarwienia na przednich ząbkach Niuni, zasugerowała, że to może być początek tzw. próchnicy butelkowej – mleczko z cyca zalegające w buźce po nocnych karmieniach bardzo negatywnie wpływało na uzębienie Ptysia. Btw, świetny artykuł o tym, jak dbać o mleczaki naszych pociech, polecam!

Zdawałam sobie sprawę, że nie będzie to łatwe, ale też że kiedyś musi to wreszcie nastąpić. Gdy w pełni sobie to uświadomiłam, gdy dojrzałam do tej decyzji, do której z resztą długo nie byłam gotowa, tydzień przed ukończeniem przez Antosię 11. miesiąca życia – zrobiłyśmy pierwszy krok.

Na czym polegał nasz pierwszy krok?

W naszym przypadku była to rezygnacja z karmienia piersią w dzień. [aktualizacja 19.07.2016: jeśli nie chcesz jeszcze odstawiać pociechy od piersi, zapraszam do lektury wpisu 3 kroki, by w łagodny sposób oduczyć niemowlę zasypiania przy piersi].

Pamiętam jak dziś, to był piątek… Poranny cyc, jeszcze w piżamie, obowiązkowo pozostał w harmonogramie dnia, co by nie zrywać się zbyt wcześnie na nogi, taki słodki egoizm ;) Natomiast potem, po śniadaniu, czy zupce, mimo błagań Żabki, mleczka nie dostawała… Nie było najgorzej do momentu, gdy przyszła pora drzemki. U nas było jednoznaczne:

brak cyca = brak snu.

Tosieńka ledwo żywa, trąca oczka, ziewająca... widziałam, że wystarczyłoby na sekundę dać Jej pierś i odpłynęłaby w mig! Byłam twarda. Po raz pierwszy aż tak twarda. Robiłam już wcześniej dwa podejścia by nie dać Żabce piersi, ale płacz Antosi łamał mnie doszczętnie, serce matki nie wytrzymywało, przez co kończyło się jak zwykle…

Wiedziałam, że tylko konsekwencja nam pomoże. Wiedziałam, że jeśli kolejny raz się złamię, to potem będzie już tylko gorzej, trudniej, jeszcze dłużej będzie trwać faza płaczu, przez który wybrzmiewała nadzieja, że „w końcu przecież mama na pewno da – zawsze dawała jak popłakałam”.

Z łzami w oczach lulałam więc Żabkę, aby usnęła, a gdy udało Jej się wreszcie zmrużyć oko i próbowałam odłożyć Ją do łóżka, natychmiast była pobudka i ogromny lament, energiczne poszukiwanie cyca, próba wdarcia się pod celowo ubrany golf mamusi… Po kilku takich cyklach (przyśnięcie na rękach -> pobudka przy próbie odłożenia, przyśnięcie-pobudka) poddałam się w dalszym usypianiu Niuni.

Minęły ze 2h, więc przygotowałam Antosi posiłek, który wmuciła ze smakiem. A zaraz potem wrócił humor i energia do zabawy, tym samym potrzeba snu poszła w niepamięć. Tego dnia po południu wyjeżdżaliśmy w góry. W pewnym stopniu nam to pomogło, gdyż w ciągu 1min 30sek od wejścia do auta, Tosiulek odpłynął i obudził się u celu, po ponad 2 godzinach jazdy!

Co na to piersi mamusi? Ha! Bo to druga strona medalu. Przyzwyczajone do regularnego wielokrotnego ściągania "mlecznego materiału", wieczorem wręcz skamieniały od nadmiaru mleka. Co za okropny ból! Dotychczas wydawało mi się, że ta produkcja mleka już słabiutka i Antosia więcej ciumka niż rzeczywiście je. Ale w ten dzień – to była prawdziwa uczta! Takiej uczty Ptyś zaznał podczas wieczornego karmienia, tego przed snem, że ło! Połykała mleczko wręcz chełstami!!! W pewnym momencie miałam wrażenie, że nic mi tam już nie zostało, tylko skóra – co za ulga! A po takiej kolacji spała z 4-5h bez żadnej pobudki – całkowita nowość w naszym życiu :)

Pierwsze dni bez karmienia piersią w ciągu dnia nie były łatwe… Antosia każdego dnia podejmowała próby nawiązania kontaktu z Wielkim Cycem :-P Oczywiście bezskutecznie. Wiedziałam, że jeśli się złamię (a miałam ochotę nie raz, czasem bo było mi Jej szkoda, a czasem po prostu nie miałam już siły), to z każdym kolejnym razem, z każdą kolejną próbą będzie tylko gorzej, bo czas walki Antosi będzie jeszcze dłuższy niż teraz...

Co mi pomagało?

Tłumaczyłam sobie, że rozstanie z piersią to nie odstawienie Żabki od mojego pokarmu, a wejście w kolejny etap rozwoju, dojrzewania mojej Małej Księżniczki. To bardzo pomagało. Na Antosię zaś fajnie działało tłumaczenie, że wypiła już  całe mleczko z cycuszków i teraz w dzień są puste, słuchała jakby naprawdę to wszystko rozumiała :)

Przez pierwsze dni radziliśmy sobie z drzemkami w ciągu dnia z wykorzystaniem wózia - w porze drzemki wybierałyśmy się na obowiązkowy spacer. Po ok. dwóch tygodniach Antosia zaakceptowała nowy stan rzeczy :)

To był pierwszy krok na drodze do oduczenia Antosi zasypiania przy piersi, a docelowo do całkowitego odstawienia. A jak przebiegał krok 2., czyli odejście od nocnego karmienia piersią? Zapraszam do lektury TUTAJ.